رفتی , بی تو
برای احساس ویران شده ام نگرانم
وقتی رفتی انگار کسی منو اصلا نمیدید انگار توی تاریک ترین قسمت دنیا ایستاده بودم
هر لحظه یه گوشه ی دنج پیدا می کردم و مثل سایه روی زمین می یُفتادم
من یه عمره سر به بیابون عشق تو زدم و آواره شدم
هیچوقت فکر نکردی که جای خالیت با قلب ترک خوردم چیکار کرد
اصلا تو فهمیدی این همه سال چه عذابی به خاطر دوریت کشیدم ؟
تموم وجودم از این همه فراق ناخواسته داره توی آتیش عشقت می سوزه
وقتی نگاهتو ازم گرفتی داغش روی دلم موند
مگه من ازت چی می خواستم ؟
جز اینکه عشقُ احساسمُ باورکنی ؟
بعضی وقتا فکر می کنم
خورشید دوست داشتنم توی وجودت داره غروب می کنه و تباه میشه
مهربونترین آدم زندگیم
بی تو در شبهای دلتنگی اسیرم
+ نوشته شده در بیست و دوم آبان ۱۴۰۱ساعت ۸ ب.ظ توسط پرستو ی مهاجر
|
